- 26 اسفند 1401
- بدون نظر
انواع مواد شیمیایی
List of Contents
خورنده
مواد خورنده موادی هستند که باعث سوختگی روی پوست ، مخاط و چشم می شوند. سوختگی های شیمیایی همچنین زمانی ایجاد می شوند که بافتها با مواد جامد خورنده تماس پیدا کنند ، مایعات خورنده ای که به صورت مه در هوا پراکنده شده اند.
این مواد شامل عمدتا اسیدها و قلیاها می باشند . مه اسیدها یا بخارها می توانند مواد و تجهیزات ساختاری را دچار خوردگی کنند.
خورنده ها خطرات دیگری نیز دارند. به عنوان مثال ، اسید پرکلریک ، علاوه بر خوردگی زیاد ، یک عامل اکسید کننده قوی نیز می باشد که می تواند باعث آتش سوزی و انفجار شود.
امکاناتی مانند شستشوی چشم و دوش اضطراری باید در آزمایشگاه های مواد خورنده وجود داشته باشد.
اگر چشم را فوراً با مقدار زیادی آب شستشو ندهید ، پاشیدن مواد خورنده به چشم می تواند منجر به از دست دادن جزئی یا کلی بینایی شود. مواد سوزاننده با نفوذ به عمق بافت می توانند باعث سوختگی جدی پوست شوند.
مواد شیمیایی خورنده ، چه جامد و چه مایع ، می توانند مقدار زیادی گرما را در صورت مخلوط شدن با آب تولید کنند. این مساله می تواند باعث جوشاندن محلول یا حتی فوران شدید آن شود.
هنگامی که آب به ظرفی از اسید سولفوریک غلیظ اضافه می شود ، فوراً به بخار تبدیل می شود که کل محتویات آن را به هوا پرتاب می کند. برای جلوگیری از این امر ، همیشه مواد خورنده را به آرامی ، در مقادیر کم و با هم زدن مکرر به آب اضافه کنید.
هنگام استفاده از محصولات شیمیایی خورنده ، همیشه از وسایل حفاظتی شخصی مانند عینک ایمنی ، محافظ صورت ، پیش بند شیمیایی/کت و دستکش با آستین بلند استفاده کنید.
نمونه هایی از محصولات شیمیایی خورنده عبارتند از:
- اسید نیتریک
- اسید سولفوریک
- کلسیم هیدروکسید
- اسید هیدروفلوریک
- هیدروکسید سدیم
- بروم
اکسید کننده ها
اکسید کننده ها از احتراق پشتیبانی می کنند. آتش می تواند در حضور آنها به شدت سوزانده شود.
اکسید کننده ها باید دور از مواد قابل اشتعال نگهداری شوند زیرا در صورت تماس با یکدیگر آتش سوزی می شود . مواد اکسید کننده که در دمای کمی بالاتر از دمای معمولی اتاق شروع به تجزیه می کنند ، باید بسیار زیر دمای تجزیه خود ذخیره شوند.از خاک اره یا دیگر مواد قابل احتراق برای پاکسازی مواد اکسید کننده استفاده نکنید.
نمونه هایی از اکسید کننده ها عبارتند از:
- اسید نیتریک
- اسید پرکلریک
- پرمنگنات ها
- نیترات ها
- پرکلرات
قابل اشتعال
محصولات شیمیایی قابل اشتعال خطر آتش سوزی دارند. هرچه نقطه اشتعال (کمترین دمایی که در آن سوخت مایع بخار کافی برای تولید مخلوطی قابل احتراق با هوا ایجاد می کند) از این ماده شیمیایی کمتر باشد ، خطر بیشتر می شود.
آنها نباید بعد از استفاده روی نیمکت آزمایشگاه رها شوند ، بلکه باید پس از استفاده در کابینت های ایمنی نگهداری شوند.
بطری های شیمیایی قابل اشتعال نباید بدون درپوش باز نگه داشته شوند. آنها نباید در نزدیکی منابع احتراق نگهداری شوند.
اگر شامل یک حلال قابل اشتعال باشد ، آتش در آزمایشگاه می تواند به راحتی از کنترل خارج شود.
مواد قابل اشتعال نباید در شیشه ها یا ظروف باز نگه داشته شوند زیرا بخار به راحتی آزاد می شوند. بخارهای آزاد شده می توانند مخلوطی از بخار قابل اشتعال را تشکیل دهند که در صورت وجود منبع احتراق مشتعل می شود.
شعله های باز باید در محل نگهداری حلالها ممنوع شود. میزان ذخیره حلال در داخل آزمایشگاه ها فقط باید مقدار مورد نیاز برای استفاده فوری باشد.
مواد قابل اشتعال نباید همراه با اکسید کننده ها ذخیره شوند.
بطری های شیمیایی قابل اشتعال یا ظروف باز با مواد قابل اشتعال نباید در یخچال های خانگی نگهداری شوند. بخارهای آزاد شده می توانند توسط واحد روشنایی یا ترموستات داخل مشتعل شوند. برای نگهداری مواد شیمیایی قابل اشتعال باید از یخچال های طبیعی آزمایشگاهی استفاده شود.
تقطیر حلالها فقط باید در داخل بخاری شیمیایی انجام شود.
محصولات شیمیایی قابل اشتعال را نباید با مشعل های Bunsen گرم کرد ، برای این کار از حمام آب استفاده کنید.
نمونه هایی از مواد شیمیایی قابل اشتعال :
- استون
- تولوئن
- متیل الکل
واکنش دهنده های آب
در صورت تماس مواد شیمیایی واکنشی با آب یا رطوبت ، واکنش خشونت آمیزی رخ می دهد. آنها باید دور از مناطق شستشو یا مکانهایی که می تواند با آب تماس داشته باشد ، نگهداری شوند.
برخی مواد شیمیایی با آب واکنش نشان می دهند تا گرما و گازهای قابل اشتعال تولید کنند. نیمکت باید در مجاورت آزمایشی که شامل فلزات قلیایی است خشک شود. دستگاه مورد استفاده باید عاری از رطوبت باشد.
نمونه هایی از محصولات شیمیایی واکنش دهنده با آب :
- سدیم
- لیتیوم
- پتاسیم
- پیروفوریکس
پیروفوریک ها
پیروفوریک ها مواد شیمیایی صنعتی هستند که هنگام تماس با هوا دچار احتراق خود به خود می شوند. استفاده و استفاده از داروهای پیروفوریک به کت آزمایشگاهی مقاوم در برابر آتش ، دستکش های مقاوم در برابر آتش ، عینک ایمنی و محافظ صورت نیاز دارد.
آزمایشاتی که شامل موارد مشابه است فقط باید در داخل بخاری انجام شود. همچنین ممکن است از سپرهای قابل حمل برای محافظت بیشتر استفاده شود.
آزمایشگاههایی که مواد پیروفریک را اداره می کنند باید دارای چشمه شستشوی اضطراری چشم و پتوهای دوش و آتش باشند.
هر زمان که مواد شیمیایی آتش زا مورد استفاده قرار می گیرند ، حداقل دو نفر باید در آزمایشگاه حضور داشته باشند.
هنگام استفاده از مواد پیروفریک ، حلالهای قابل اشتعال یا سایر مواد قابل احتراق نباید در داخل بخاری ذخیره شوند. استفاده از مواد شیمیایی پیروفریک همیشه باید در جو بی اثر انجام شود.
ظروف ثانویه (سینی) باید در حین حمل و نگهداری استفاده شوند.
نمونه هایی از پیروفوریک ها:
- بوتیل لیتیوم
- هیدرید دیسوبوتیل آلومینیوم
سموم
مواد سمی موادی هستند که در صورت ورود فرد به بدن می توانند به آنها آسیب برساند. اثرات مواد شیمیایی سمی بر دو نوع حاد و مزمن است.
اثر حاد اثرات سوء در حین یا بلافاصله پس از یکبار تماس با مواد شیمیایی سمی ظاهر می شود. اثرات سلامتی ممکن است موقتی باشد ، مانند سوزش پوست ، بیماری ، یا ممکن است دائمی باشند: کوری ، زخم ناشی از سوختگی اسید و غیره.
این می تواند از چند هفته تا سال متغیر باشد. این امر از تماس های متعدد با مواد شیمیایی سمی در غلظت کافی پس از مدت زمان طولانی ناشی می شود.
جلوگیری از تماس های سمی
- تا حد امکان از حداقل مقدار استفاده کنید.
- باید از انتشار بخارات سمی به محل کار جلوگیری شود.
- این را می توان با استفاده از مواد سمی در هودهای بخار یا استفاده از سیستم تهویه محلی اگزوز به دست آورد.
- با استفاده از وسایل حفاظتی شخصی می توان از مواجهه شخصی جلوگیری کرد.
منبع:
